تاثیر تلویزیون برکودکان

محمد تلویزیونو بیشتر دوست داره

مامان رو بیشتر دوست دارى یا بابا رو» این سئوال بى جواب را همه والدین روزى از كودك خود پرسیده اند و شاید روزى برسد كه از كودك بپرسند: «بابا و مامان رو بیشتر دوست دارى یا تلویزیون رو» شاید آن روز كودكان جواب دلخواه ما را ندهند.تلویزیون مى تواند از آموزش بالایى برخوردار باشد زیرا برنامه هاى مخصوص كودكان چگونگى خواندن و شمردن را به آنها مى آموزند و كودكان را با افكار و تجربیات تخیلى آشنا مى كنند اگرچه تنها «برنامه كودك» مدت زمان مناسبى را براى نشستن كودكان در كنار تلویزیون فراهم مى كرد، اما امروزه پیشرفت هاى تكنولوژى این امكان را براى كودكان فراهم آورده است كه تمام روز به تلویزیون خیره شوند.

دانیل آندرسون (Daniel Anderson) استاد روانشناسى كه بیش از ده سال در مورد تاثیر تلویزیون روى كودكان تحقیق كرده مى گوید: «بزرگسالان براى كاهش فشار هاى روحى و وادار ساختن خود به تفكر، به تماشاى تلویزیون مى پردازند، زیرا قادر به درك اطلاعات هستند حال آنكه این اطلاعات براى كودكان بسیار نو و جذاب است آنها آگاهى هاى اجتماعى و حتى شغلى را جذب مى كنند كه تاثیر بلند مدت بر آنها دارد. كودكان حتى ممكن است توسط تلویزیون هیپنوتیزم شوند. آنها در حال جذب اطلاعات و تفكر درباره آنها هستند.»تلویزیون نه تنها به هیچ وجه براى كودكان محرك نیست بلكه داراى تاثیر مسحور كننده و فلج كننده روى كودكان است زیرا ارتباط آنها را با لمس و ادراك مستقیم دنیاى اطراف كه براى رشد به آنها نیاز دارند قطع مى كند. هر پدر و مادرى مى داند كه تلویزیون كودكان پر سر و صدا را آرام مى كند و كودكان براى اینكه از بیرون چیزى حواس آنها را پرت نكند خیلى نزدیك به تلویزیون مى نشینند. وسوسه استفاده از تلویزیون براى سرگرم كردن كودكان هنگامى كه پدر و مادر وقت یا انرژى بازى با آنها را ندارند بسیار قوى است. متاسفانه این موضوع میزان ارتباط اجتماعى با والدین را كه براى رشد اجتماعى و زبانى كودك اهمیت فراوان دارد كاهش مى دهد. ممكن است زمان قصه خواندن كه در آن پدر یا مادر و كودك به اتفاق هم وقایع كتاب را دنبال مى كنند و كودك از نیروى تخیل خود استفاده مى كند به تدریج كه با كلمات مكتوب آشنا مى شود جاى خود را به تماشا كردن تلویزیون و ویدیو بدهد كه در آن كودك تنها است و دریافت كننده اطلاعاتى راجع به دنیاى خودش است كه شاید اگر خودش آنها را كشف بكند لذت بخش تر باشد. جورج گربنر (George Gerbner) استاد دانشگاه پنسیلوانیا معتقد است كه تماشاى بیش از اندازه تلویزیون موجب «سندرم دنیاى پست» «The Mean World Syndrome» مى شود تماشاى زیاده از حد تلویزیون در كودكان این احساس را ایجاد مى كند كه خشونت قادر است بسیارى از مشكلات را حل كند. احساس وحشت، ناامنى و خطر نیز با تماشاى برنامه هاى خشونت بار تقویت خواهد شد. حتى والدین نیز احساس مى كنند كه تلویزیون موجب هیپنوتیزم آنها مى شود.یكى از بینندگان تلویزیون تصدیق مى كند كه دو فرزندش آن قدر جذب تماشاى تلویزیون مى شوند كه به سختى مى توان آنها را از مقابل تلویزیون جدا كرد. آمار نشان داده است كه در آمریكا كودكان بین سن دو تا ۵ سالگى به طور متوسط ۲۷ ساعت در هفته تلویزیون تماشا مى كنند و كودكان بین سن ۶ تا ۱۱ سالگى به طور متوسط ۲۴ ساعت در هفته تلویزیون تماشا مى كنند. پس لازم است والدین قوانینى براى تماشاى تلویزیون در خانه اجرا كنند به عنوان مثال: فقط یك ساعت مخصوص به كودك خود اجازه دیدن تلویزیون را بدهند یا روز هاى خاصى را براى تماشاى تلویزیون انتخاب كنند مثلاً روز هاى فرد به خواندن كتاب یا صحبت با خانواده بپردازند و روز هاى زوج در ساعات مخصوصى تلویزیون تماشا كنند. همچنین مى توانند از تلویزیون به عنوان پاداش استفاده كنند. والدین مى توانند كنترل تماشاى تلویزیون را حتى در خارج از منزل نیز انجام دهند اگر احساس مى كنند كه كودكشان پاسخ مناسبى به اعتماد آنها نمى دهد و یا نگرانند كه برنامه هاى نامتناسب با سن خود را تماشا كنند مى توانند از قفل كودك تلویزیون استفاده كنند و یا كنترل تلویزیون را مخفى كنند تا كودك صرفاً كانال هاى مخصوص را تماشا كند. والدین باید همراه با كودك شان تلویزیون تماشا كنند و در مورد آنچه كه در حال نمایش است با هم گفت وگو كنند و از كودك در مورد شخصیت هاى داستان و شیوه حل مشكلات آنها و احساس قلبى كودك نسبت به آنها نظر خواهى كنند و كودك را تشویق كنند كه پایانى خلاقانه براى داستان بسازد.دكتر آندرسون مى گوید: «والدین نباید از برنامه ریزى در مورد حوادثى كه بر فرزندشان تاثیر مى گذارد شرمنده شوند. آنها مى توانند فرزندان خود را از خواندن كتاب هاى نامناسب منع كنند اما باید برنامه هاى تفریحى فرزندشان را طورى تنظیم كنند كه نتوانند فیلم هاى نامناسب را تماشا كنند.» ممكن است والدین اصرار كنند كه تلویزیون سبب تحریك قوه تخیل مى شود زیرا غالباً كودكان از شخصیت هاى محبوب تلویزیون تقلید مى كنند ولى اگر كودكان را با روش هاى فعالانه ترى مثل لباس پوشیدن تحریك كنید درمى یابید كه استعداد آنها براى خلق شخصیت هاى مخصوص به خود نمایى است.از آنجا كه تلویزیون كار ابداع تخیل را خود انجام مى دهد سبب نوعى تنبلى تخیلى مى شود. تماشاى مختصر تلویزیون مى تواند تجربه با ارزشى براى كودك شما باشد زیرا مفاهیم جدیدى مثل خواندن ساعت را یاد مى گیرد ولى زیاده روى در تماشاى تلویزیون موجب اتلاف زمان لازم براى بازى هاى فعال، اكتشاف و برقرارى ارتباط كودك شده و ممكن است رشد كامل كودك شما را محدود سازد.